دیوان ادیب صابر ترمذی

از شعرای نامی قرن پنجم و ششم هجری عهد سلاجقه بزرگ که اصل وی از بخارا بوده است. شیعی مذهب بود. وی بیشتر عمر خود را در خراسان گذراند و جزء خاصان دستگاه مجد‌الدین ابوجعفر علی‌بن حسین موسوی ، رئیس خراسان بود و به ‌واسطهٔ او مداحی سلطان سنجر را برگزید. در شعر به سبک فرخی مایل بود. از شاعران خراسان کسی نزدیک‌تر از او به روش فرخی یعنی سهل و ممتنع شعر نگفته است. "دیوان" وی شامل شش‌ هزار و اندی بیت است.
ادیب صابر ترمذی از شعرایی است که تمامی تذکره نویسان و نویسندگانی که درباره وی مطلبی نگاشته اند، او را به روانی گفتار و شیرینی زبان و بلندی طبع ستوده اند.
از معاصران، شادروان فروزانفر شعرش را لطیف، خیالش را ساده و طبعش را روان شمرده است. بیشتر قصاید ادیب صابر در مدح مجدالدین ابوالقاسم علی بن جعفر موسوی (نقیب ترمذ) است.